شهید یوسف میرزایی

عروسی من در جبهه است و عروس من شهادت است !

صدای غرش گلوله توپ و خمپاره ، عقد مرا خواهند خواند و با پوششی از خون گرم و سرخ ، خود را برای معشوقم الله ( جل جلاله ) آرایش خواهم کرد !

در غلغله ی شادی رزمندگان و بارش نقل شیرین مسلسل ها در حجله ی سنگر ، عروس شهادت را به آغوش خواهم کشید و در همهمه ی تشییع کنندگان پیکرم در آن گاه که اتومبیل تابوتم گلباران می شود ، با تکبیر و مشت های گره کرده ، او را تا منزلگه عشق ، بدرقه خواهم کرد .

آری ، عروس من شهادت است و نام فرزندم آزادی ! و من ، از همین جا فرزندم را به شما می سپارم ! از او ، حفاظت کنید !

زندگی هر چند لذت بخش و شیرین است ، لیکن

دوست دارم با تمام آرزو ، در راه انسان ها بمیر

دوست دارم در نشیب جویبار زندگانی

قطره ای شفاف باشم در دل دریا بمیرم

برگرفته از کتاب آیین نامه عشق / ص 60

شهید علی علیپور صفری

شهادت ، مشتی است کوبنده و قلبی است تپنده و خون رسان !

شهادت موجی است توفنده و آتشفشانی است جوشنده ، برای در هم ریزی تمام نظامهای عنکبوتی و طاغوتی !

شهادت در راه خدا از عشق آغاز می شود و به عشق هم ختم می شود .عشق معشوق به عاشق و عشق عاشق به معشوق !

هم بنده ، عاشق خداست و هم خدا ، عاشق بنده است و آن قدر این عشق ، عمیق می شود که دنیا برای عاشق ، تنگ می شود و او بالاتر از آن ، قرار می گیرد که بتواند در این دنیای محدود بماند . او ، باید پرواز کند و به سوی معشوق ، اوج بگیرد .

از خاک تا خدا ! از زندان به سوی عرفان و این ، نهایت تکامل یک انسان است یعنی خداگونگی و پیوستن به لقاءالله !

برگرفته از کتاب آیین نامه عشق / ص 50 و 51

دحوالارض ، ولادت آسمانی زمین

معنای دحواالارض

«دَحو» به معنای گسترش است و بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود.

روز بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین است.

من یک انسانم نه یک وسیله !