توسط طيبه رضايي in دل نوشته
معلمی شغل نیست، عشق است،
اگر به عنوان شغل انتخابش کردی رهایش کن و اگر عشق توست، مبارک باد.
شهید رجایی
.jpg)
استادان و معلم های عزیزم روزتون مبارک
توسط طيبه رضايي in دل نوشته
????خدایا؛ شکر، تو را سزاست در خطاپوشی‌ات بعد از علمت، و در گذشتت بعد از آگاهی‌ات.
????خدایا؛ چه بسیار از نهی‌های تو را، ما مرتکب شدیم و چه بسیار از اوامر تو که ما را بر آن‌ها مطلع کردی، تجاوز نمودیم.
????خدایا؛ چه بسیار گناهانی که کسب کردیم و چه خطاهایی که مرتکب شدیم
و تو بر آن‌ها مطلع بودی اما ناظرین دیگر نمی‌دیدند، و تو برتر از همه قدرتمندان، می‌توانستی آن‌ها را اعلان کنی.
????پس آنچه را از زشتی‌های ما که پوشانیده‌ای و از کمبودها که پنهان داشته‌ای، پندی برای ما قرار ده.
????و میل و شهوت مرا نسبت به هر حرامی، در هم بشکن و حرص مرا نسبت به هر گناهی، نابود کن.
فرازی از دعای 133 صحیفه سجادیه
توسط طيبه رضايي in دل نوشته
ﺩﻟﻢ ﺣﯿﺎﻁ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ …
ﯾﮏ ﺑﻌﺪﺍﺯﻇﻬﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ …
ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺩﻫﯿﻢ ..
ﻓﺮﺷﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﯾﻢ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻮﺍﻥ …
ﺑﻮﯼ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺑﺮﮒ …
ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﯾﻢ ﻭ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ … ﭘﺪﺭ
ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻨﮏ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﺎﭺ ﮐﻨﺪ …
ﻭ ﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﮊﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺷﺶ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯾﻢ .
ﺩﻟﻢ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻣﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﺮﺍﻫﻤﺎﻥ
ﻧﺒﻮﺩﯾﻢ …
ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮﮊﯼ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﻓﯿﺲ ﺑﻮﮐﯽ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ!!!
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻤﺎﻥ ﺑﻪ
ﻭﺟﺪ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﯾﻢ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺫﻫﻨﻤﺎﻥ ﺧﻄﻮﺭ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻛﻪ ” ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ” …
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﯾﻔﻮﻥ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﯿﮕﺬﺷﺘﯽ ﭼﻪ ظل ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ
ﯾﺨﺒﻨﺪﺍﻥ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ!!!
ﺍﻣـــــــــــــــــــــــــــــــــــــﺎ ﺣﯿﻒ!!!
ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ …
ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺸﻮﻧﺪ ، ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﺮﺷﻭﻥ
ﮔﺮﺩﻭﻧﯽ،
ﺍﺯ ﻧﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺸﻦ !!
ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺪﺍﺩ ﺭﻧﮕﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺩﻧﯿﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﺗﺎ
ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﻨﺪ
ﮐﺎﺵ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ .
ﭘﺪﺭ ﻫﺎ ﻭﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻗﻨﺪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ، ﭼﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ!
توسط طيبه رضايي in مناسبت های مذهبی
ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﻟﺮﺯﺵ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
بعدتو پرواز هرگز لحظه ی خوبی نبود
ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﭘﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﻋﺰﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﮔﺮ
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ
ﮐﻮﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﻟﺮﺯﺵ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
بعدتو پرواز هرگز لحظه ی خوبی نبود
ﮐﻮﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ
شانه های خسته ات را دیر فهمیدم پدر
ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ
ﭘﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﻋﺰﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﮔﺮ
ﺻﺤﻦ ﺍﻏﻮﺷﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺒﺨﺶ
ﺗﺎﺑﺶ ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﻧﺦ ﺑﻪ ﻧﺦ ﭘﺎﮐﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻏﺼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ
ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ
ﻣﻦ ﮐﺠﺎﯼ ﻗﺼﻪ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻡ ﮐﺠﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ!!!
ﺑﺎﻭﺭ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺪﺭ …
زهرا ضیایی
