و ما خود را به اسلام منسوب می دانیم ، و به علی و آل علی علیه السلام عشق می ورزیم ، و اینهمه از امام حسین علیه السلام دم می زنیم و برای سوگواری او اینهمه مجالس برپا می کنیم و در این سوگ بزرگ ، و غم انسانی سترگ ، سوگوار هستیم ، آیا در این مجالس و منابر ، و در ضمن این مدایح و مراثی ، تعالیم قرآنی امام حسین علیه السلام را نیز مطرح می کنیم ؟ و مسائل انسانی را از دیدگاه آن امام شهید شرح می دهیم ؟
آیا فلسفه انسانی عاشورای حسینی را بازگو می گوییم ؟
آیا می خوانیم که امام حسین علیه السلام در روز عاشورا ، در خطبه ی معروف خود ، سخن از عدل گفت ، و فلسفه ی مبارزه و شهادت را بر محور عدل قرار داد ؟
آیا برای مردم اینگونه تعالیم فردساز جامعه پرداز نیز گفته می شود ؛ تا مردم در آنها تامل کنند ، و تاسی بجویند ، و بواقع حسینی و عاشورایی شوند :
در واقعه عاشورا ، زخمی کهنه بر پشت امام حسین علیه السلام دیدند . از امام زین العابدین علیه السلام پرسیدند که این چیست ؟ فرمود : « این زخم ، جای انبانی است که بر پشت خود حمل می کرد ، و به در خانه ی بیوه زنان و یتیمان و مستمندان می برد . »
و …
و از اینگونه تعالیم ، در زندگی عینی و سیره عملی پیشوایان دین ، و برخی عالمان راستین ، نمونه های بسیار وجود دارد . و بدینسان می نگریم که امامان ما - با همه محدودیتی که داشتند و قدرتها و امکانات از آنان سلب شده بود - به صورتهای گوناگون به مسائل انسانی می رسیدند ، و به کمک و مساعدت مستمندان می شتافتند ، و خود و به تن و دست خود به کار برمی خاستند ،و انبان به دوش می کشیدند و نیاز نیازمندان را به آنان می رساندند . و آیا کجا در رهبران جهان و پیشوایان تاریخ بشری چنین چیزی دیده شده است ؟
فرم در حال بارگذاری ...
