وانک لعلی خلق عظیممیلاد رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مبارک باد .

1. در فرازی از روایتی بلند از امام باقر علیه السلام چنین آمده است :

مهریه فاطمه سلام الله علیها از علی علیه السلام یک پنجم زمین و یک سوم بهشت به اضافه ی چهار رود فرات ، نیل ، نهروان و بلخ قرار داده شده بود . آنگاه خداوند به رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود : ای محمد ! او را به پانصد درهم به کابین علی درآور تا این امر ، سنتی در امت تو قرار گیرد .

2. ابن عباس از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمودند : ای علی ! همانا خداوند فاطمه را به تزویج تو درآورد و زمین را مهرش قرار داد . پس هر کس بر روی زمین راه برود ، ولی کینه ی تو را در دل داشته باشد ، راه رفتنش حرام است .

برگرفته از کتاب درسنامه فاطمی ، نوشته مجید جعفرپور ، ص 70و71

عمل بدون تقوا

مفضل می گوید :

در محضر امام صادق علیه السلام بودم ، سخن از چگونگی اعمال به میان آمد .

من گفتم : عمل من چه مقدار کم است ؟

حضرت فرمود : ساکت باش ! از خداوند آمرزش بخواه !

آنگاه فرمود : عمل کم با پرهیزگاری ، بهتر از عمل بسیار بدون پرهیزگاری است .

گفتم : عمل بسیار بدون پرهیزگاری چگونه می شود ؟

فرمود : مانند عمل کسی که به مردم غذا می دهد ، به همسایگانش محبت می کند و در خانه اش به روی مردم باز است ، ولی هنگامی که در معرض کار حرام قرار می گیرد از آن خودداری نمی کند و مرتکب حرام و گناه می شود .

بلی ! این است نمونه ی عمل بدون تقوا .

اما شخص دیگری نیز هست که کارهای نیک ( غذا دادن ، مهربانی به همسایه و … ) انجام نمی دهد ، ولی اگر کار حرامی برایش پیش آمد ، خویشتن داری نموده ، مرتکب کار حرام و گناه نمی گردد ، البته شخص دومی بهتر از اولی است .

برگرفته از کتاب داستانهای خواندنی از کتاب بحارالانوار ، نوشته محمود ناصری ، ج 5 ، ص 117و118

آری ، امامان - که باید الگوهای اعتقادی و رفتاری ما باشند - اینگونه برای « فقرزدایی » می کوشیدند ،

و بندگان خدا را فراموش نمی کردند ، و آنان را از سقوط اعتقادی و عملی مصون می داشتند .

و اینهمه باید برای ما دستورالعمل باشد .

و به هنگام در دست بودن قدرت ، باید برای این منظور بزرگ و حیاتی ، با برنامه ریزی های بسیار وسیع و عمیق و اصولی و مفید ، وارد میدان تکلیف شد ،

و به انجام دادن این تکالیف قیام کرد ،

و واقعیات دین خدا را به کار بست ،

و جاذبه های اسلام را نشان داد .

و جز این راهی نیست.

و ما خود را به اسلام منسوب می دانیم ، و به علی و آل علی علیه السلام عشق می ورزیم ، و اینهمه از امام حسین علیه السلام دم می زنیم و برای سوگواری او اینهمه مجالس برپا می کنیم و در این سوگ بزرگ ، و غم انسانی سترگ ، سوگوار هستیم ، آیا در این مجالس و منابر ، و در ضمن این مدایح و مراثی ، تعالیم قرآنی امام حسین علیه السلام را نیز مطرح می کنیم ؟ و مسائل انسانی را از دیدگاه آن امام شهید شرح می دهیم ؟

آیا فلسفه انسانی عاشورای حسینی را بازگو می گوییم ؟

آیا می خوانیم که امام حسین علیه السلام در روز عاشورا ، در خطبه ی معروف خود ، سخن از عدل گفت ، و فلسفه ی مبارزه و شهادت را بر محور عدل قرار داد ؟

آیا برای مردم اینگونه تعالیم فردساز جامعه پرداز نیز گفته می شود ؛ تا مردم در آنها تامل کنند ، و تاسی بجویند ، و بواقع حسینی و عاشورایی شوند :

در واقعه عاشورا ، زخمی کهنه بر پشت امام حسین علیه السلام دیدند . از امام زین العابدین علیه السلام پرسیدند که این چیست ؟ فرمود : « این زخم ، جای انبانی است که بر پشت خود حمل می کرد ، و به در خانه ی بیوه زنان و یتیمان و مستمندان می برد . »

و …

و از اینگونه تعالیم ، در زندگی عینی و سیره عملی پیشوایان دین ، و برخی عالمان راستین ، نمونه های بسیار وجود دارد . و بدینسان می نگریم که امامان ما - با همه محدودیتی که داشتند و قدرتها و امکانات از آنان سلب شده بود - به صورتهای گوناگون به مسائل انسانی می رسیدند ، و به کمک و مساعدت مستمندان می شتافتند ، و خود و به تن و دست خود به کار برمی خاستند ،و انبان به دوش می کشیدند و نیاز نیازمندان را به آنان می رساندند . و آیا کجا در رهبران جهان و پیشوایان تاریخ بشری چنین چیزی دیده شده است ؟