یابن الحسن!

برادران یوسف وقتی به نزد او آمدند کالایی - هر چند اندک - آورده بودند ،

سفارشنامه ای هم از یعقوب داشتند.

اما …

ای آقا ! ای کریم ! ای سرور !

ما درماندگان ، دستمان خالی و رویمان سیاه است .

آن کالای اندک را هم نداریم .

اما … نه ،

کالایی هر چند ناقابل و کم بها آورده ایم .

ناامیدیم و به امید آمده ایم .

افسرده ایم و چشم به لطف و احسان تو دوخته ایم .

سفارشنامه ای هم داریم.

پهلوی شکسته مادر مظلومه ات زهرا را به شفاعت آورده ایم .

یا صاحب الزمان !

به یقین تو از یوسف مهربانتری .

تو از یوسف بخشنده تری .

به فریادمان برس ، درمانده ایم.

ای یوسف گم گشته !

و ای گم گشته ی یعقوب !

یعقوب وار ، چه شبها و روزها که در فراق تو آرام و قرار نداریم.

در دوران پر درد هجران اشک میریزیم و می گوییم :

تا به کی حیران و سرگردان تو باشیم .

تا به کی رخ نادیده ترا وصف کنیم.

با چه زبان و چه بیانی از اوصاف تو بگوییم و چگونه با تو نجوا کنیم .

سخت است بر ما ، که از دوری تو روز و شب اشک بریزیم .

سخت است بر ما ، که مردم نادان تو را واگذارند

سخت است بر ما ، که دوستان یاد تو را کوچک شمارند .